Bu yazımızda yıllardır süregelen ve aslında uygulamada hiç de adil olmayan Sınıf Şube Rehber Öğretmenliği uygulamasından söz etmek istiyoruz. Esasen bu uygulama okullarımızda eğitim öğretim faaliyetlerinin sağlıklı ve verimli bir şekilde yürütülmesi açısından son derece önemli ve olması gereken bir uygulamadır. Ancak bu uygulama öğretmene öğretmenlik mesleğinin gerektirdiği eğitim faaliyetlerini icra etmesinin yanı sıra son derece yorucu ve ağır iş yükünü de beraberinde getirmektedir. Sınıf oturma planlarından tutun da öğrenci kişilik hizmetlerine, sosyal etkinlik çalışmalarından tutun da Şube Rehber Öğretmenler Kurulu toplantılarına, Veli toplantılarından tutun da öğrencilerin devam devamsızlık takibine kadar birçok iş sadece Sınıf Şube Rehber Öğretmenlerinin omuzlarına yüklenmekte ve böylece iş yükü dağılımı noktasında hiç de adil olmayan bir uygulama ortaya çıkmaktadır. Bütün bu işler eğitim ve öğretim faaliyetlerinin olmazsa olmazı durumundaki işlerdir. Ancak ortada bir iş varsa bu işin adil ve eşit bir şekilde paylaştırılması esastır.

                    Oysa bu sorunun çözümü son derece basit ve kolaydır. Olması gereken şey kurumdaki mevcut öğrenci sayısının öğretmenlere eşit bir şekilde dağıtılması ve nihayetinde her bir öğretmene bir eğitim koçluğu görevi yüklenmesidir. Böylece öğretmenin rehberlik edeceği öğrenci sayısı azalacak ve dolaysıyla verimlilik de artmış olacaktır.